Audio equidem philosophi vocem, Epicure, sed quid tibi dicendum sit oblitus es.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Hoc enim constituto in philosophia constituta sunt omnia. Quid enim me prohiberet Epicureum esse, si probarem, quae ille diceret? Quae sequuntur igitur? Duo Reges: constructio interrete.

Traditur, inquit, ab Epicuro ratio neglegendi doloris.
Hoc loco discipulos quaerere videtur, ut, qui asoti esse velint, philosophi ante fiant.
Haec mihi videtur delicatior, ut ita dicam, molliorque ratio, quam virtutis vis gravitasque postulat.
Vives, inquit Aristo, magnifice atque praeclare, quod erit cumque visum ages, numquam angere, numquam cupies, numquam timebis.
Si quicquam extra virtutem habeatur in bonis.
Hic quoque suus est de summoque bono dissentiens dici vere Peripateticus non potest.

Cum autem negant ea quicquam ad beatam vitam pertinere,
rursus naturam relinquunt.

Tantum dico, magis fuisse vestrum agere Epicuri diem
natalem, quam illius testamento cavere ut ageretur.

Paria sunt igitur.

Nemo igitur esse beatus potest. Sed utrum hortandus es nobis, Luci, inquit, an etiam tua sponte propensus es? Sed vos squalidius, illorum vides quam niteat oratio. Animum autem reliquis rebus ita perfecit, ut corpus; Utrum igitur tibi litteram videor an totas paginas commovere? Cur deinde Metrodori liberos commendas? Et quod est munus, quod opus sapientiae?

Expectoque quid ad id, quod quaerebam, respondeas.
Nemo igitur esse beatus potest.
Est enim tanti philosophi tamque nobilis audacter sua decreta defendere.
Ut enim consuetudo loquitur, id solum dicitur honestum, quod est populari fama gloriosum.

Bork: Nosti, credo, illud: Nemo pius est, qui pietatem-;
Quare attende, quaeso.: Item de contrariis, a quibus ad genera formasque generum venerunt.
Quid Zeno?: Utinam quidem dicerent alium alio beatiorem! Iam ruinas videres.
Beatum, inquit.: Sed residamus, inquit, si placet.
Bork: Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur.
Tuum credibile?: Possumusne ergo in vita summum bonum dicere, cum id ne in cena quidem posse videamur?

Hinc ceteri particulas arripere conati suam quisque videro voluit afferre sententiam. Tu vero, inquam, ducas licet, si sequetur; Sed tamen intellego quid velit. Nunc omni virtuti vitium contrario nomine opponitur. Suo genere perveniant ad extremum; Ita ceterorum sententiis semotis relinquitur non mihi cum Torquato, sed virtuti cum voluptate certatio. At enim, qua in vita est aliquid mali, ea beata esse non potest. Quae autem natura suae primae institutionis oblita est? Et nemo nimium beatus est; Idem iste, inquam, de voluptate quid sentit?

Iam ille sorites, quo nihil putatis esse vitiosius: quod bonum sit, id esse optabile, quod optabile, id expetendum, quod expetendum, id laudabile, deinde reliqui gradus.